Eindelijk vind ik weer eens even tijd om aan een volgend verhaal te beginnen. Een aantal van de foto's uit dit verhaal staan al meer dan een maand op deze blog.We beginnen ongeveer waar het laatste verhaal gestopt is: Iquitos en Moralillo. De twee plaatsen die al bekend zijn sinds het vorige verhaal. Ook de personages zijn nog steeds dezelfden: Rafael, Yvone, Stephane en ikzelf.

Gezien de boot die we naar Ecuador willen nemen maar om de drie weken vertrekt hebben we nog even tijd om Carnaval in de vertrouwde plaatsen Iquitos en Morallo door te brengen. Het meest spectaculaire deel van carnaval in iquitos is de danscomptietie tussen verschillende stammen en verenigingen in Iquitos, waar al dansend jungleverhalen voorgebracht worden. Onder begeleiding van livemuziek brengen lokale groepen al dansend verhalen. Voledig geschminkt en verkleed worden verdwaalde kindjes in het oerwoud omgevormd in 'aiaimamavogels' of roze zeemeerminnen verleiden aardse bewoners om ze mee te nemen in de diepten van de Amazone'. Een spectakel dat ik in alle rust zonder mijn fototoestel bewonderd heb.

De volgende dag begint carnaval vroeg. Carnaval in Iquitos kan je best in je zwembroek doorbrengen want iedereen smijt er dan met water en gekleurde vloeistof. Soms in de vorm van waterballonnen, soms met waterpistolen of spuitslangen, vaak ook simpelweg met emmers. Gezien alle transport in Iquitos met mototaxi gebeurt, is er geen enkele manier om je te verplaatsen zonder nat te worden. En sinds het natmaken van een gringo dubbel zo plezant is, is er voor ons zeker geen ontsnappingsmogelijkheid. De keuze is dus: meedoen of binnenblijven. Rarara ... wat is onze keuze?

Overdag kan je in zowat elke straat een klein straatfeestje terugvinden, met meestal een lokale zanger en livemuziek. Natuurlijk zijn in de buurt van alle feestjes grote tonnen met water of andere natigheden terug te vinden. Ook het bier om de geest een beetje te verhelderen is overal aanwezig. Je door een straat bewegen zonder bij een lokaal feestje een dansstapje te zetten is niet echt mogelijk. De kinderen houden tijdens de feestjes in het oog dat niemand met een droge broek naar huis kan vertrekken.

Na het vallen van de duisternis krijgt iedereen de kans om de kleren te wisselen. En omdat dit jaar carnaval samenvalt met 'dia del amor y amistad', 'de dag van de liefde en de vriendschap', worden de straatfeestjes gevolgd door restaurantuitstapjes. En omdat het natuurlijk ook nog steeds Carnaval is wordt de nacht ingezet met concerten, fuiven en ... .

Na het weekend in Iquitos wordt Carnaval gevierd in de dorpen, tijd om ons te verplaatsen naar Moralillo dus. De plaats waar we Rafael en zijn famillie opnieuw ontmoeten, waarvan we eigenlijk al afscheid genomen hadden. En ook Ivone en haar hond Tarzan zijn van de partij natuurlijk. Na een korte uitleg over de lokale carnavalgewoonten in Moralillo besluiten we deze keer niet te wachten tot de locals ons te grazen nemen. We plunderen de kleurfruitboom van Rafael om iedereen een kleurtje te geven. We beginnen met Rafael en zijn familie om het al snel een beetje grootser aan te pakken ... het hele dorp Moralillo. Het hoeft waarschijnlijk niet gezegd te worden dat we ook een lading teruggekregen hebben ...

In de namiddag wordt de 'karnavalpalmboom' het dorp binnengedragen onder begeleiding van de band die later ook de avond zou opfleuren. Voor de boom wordt rechtgezet, worden de palmbladeren in elkaar geweven en beladen met cadeautjes. Dit met de bedoeling om de cadeautjes de volgende dag uit de boom te doen vallen en ... dat zullen we nooit weten gezien we anders drie weken langer op onze boot naar Ecuador moeten wachten.

Een enkeling danste al vroeg in de dag een beetje beschonken door het dorp. Maar het echte feest komt maar laat en traag op gang. De meerderheid kijkt eerst een paar uur naar 'casa comunal', de gemeentezaal in de vorm van een groot afdak met de opgewekt spelende band, vanop afstand. Maar wanneer de avondlijke uurtjes vorderen en voldoende liters bier en aguardiente de kelen gepasseerd zijn, komt het feestje echt op gang. Ook nu kan ik me niet inhouden me aan wat danspasjes te wagen.

Op het uur dat een normaal feestje al lang gedaan zou zijn, maar hier enkel de kleinste kinderen in hun hangmatten aan de rand van 'casa comunal' al slapen, brengen enkele gemaskerde mannen verkleed als vrouw, nieuw leven in de brouwerij. We zouden onze bedden pas zien om twaalf uur 's middags, om tegen 19u maar net op tijd op de boot naar Pantoja aan te komen.

Maar het verhaal van de boot, is een ander verhaal ...