Het is al een tijdje geleden dat ik in Uruguay was, maar hier komt het verhaal ...

Na Bolvië, Peru en Argentinië was het wel even verschieten de eerste dagen in Uruguay. Als je een straat wil oversteken dan stoppen de auto's! Uruguay is een rustig landje dat van alle landen die ik bezocht heb het meest gemeen heeft met Europa. Op sommige vlakken staan ze zelfs een stuk voor. Maar daarop kom ik terug op het einde van dit verhaal.

Met een boot stak ik de delta van Rio de Plata over van Tigre naar Carmelo. De boottocht zou zelfs de moeite waard zijn geweest al hij me niet naar Uruguay bracht. De boottocht gaat door een recem kanalen in de delta van de Rio de Plata. Net zoals de laatste foto's uit mijn vorige verhaal. In Carmelo aangekomen kon ik tot mijn verrassing slapen op een gratis camping vlak bij het strand. Waar in dit seizoen enkel de lokale pannendaklozen vertoeven. Elk heeft zijn tentje daar. En als enige bezoeker werd ik natuurlijk meteen uitgenodigd voor de maaltijd. Zelfs de pannedaklozen zijn gastvrij in Uruguay.

Van Carmelo ging de reis verder naar het Romantisch stadje Colonia. Gezien ik geen lief heb om de romantiek mee te bedrijven en Colonia in een dag wel gezien is ben ik de volgende dag doorgereist naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. Een stad met gezellige plekjes, zee, strand, een hoop regen (maar dat zal wel tijdelijk geweest zijn) en een goed uitgangsleven. Montevideo is ook de plaats waar ik zo ver over de stranden gewandeld heb, dat ik tot twee weken erna amper op mijn rechter voet kon staan.

En van Montevideo gaan we naar Cabo Colonia. Een kaap waar een zeeleeuwencolonie van de zon geniet.

De volgende kon ik nog net de 300m strompelen om in het hostal op de foto hieronder te geraken. Op 10m van het strand, zicht op de zee, 200m van de zeeleeuwencolonie, in een plaats waar s'nachts de huizen worden verlicht met kaarsjes en de sterrenhemel een stukje korter bij de aarde lijkt te hangen was ik genoodzaakt om enkele dagen te blijven om mijn voet wat tot rust te laten komen.

Enkele dagen later bevond ik me kort bij de grens met Brazilië en voelde de dwang de grens over te steken. Zo vaak was ik al kort bij Brazilië geweest, maar nog nog nooit het ik het echt bezocht. Maar dit deed ik niet voor de Urugayaanse kinderen me een demonstratie gaven met hun laptops. Jaja, in Uruguay ontvangen alle kinderen vanaf 6 jaar een laptop met alles erop en eraan, met een aangepast besturingssysteem zodat de kinderen er zonder probleem vanaf 6 jaar op kunnen werken. Op deze manier hebben alle families met kinderen in Uruguay ook meteen internettoegang. Ondertussen dat Van Den Broeke wat heeft zitten klooien met het Belgische onderwijs, hebben ze zich blijkbaar in Uruguay met betere dingen beziggehouden. Misschien kunnen we voor de volgende Vlaamse regering een Uruguayaan importeren om zich over ons onderwijs te bekommeren. Wat dacht je van het meisje hieronder rechts op de foto, zou zij het beter doen dan onze laatste ministers van onderwijs?